Σάββατο 19 Απριλίου 2008

Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται απο 17 Απριλίου στο ΙΝΤΕΑΛ

Ανάσταση Ζυλ Ντασσέν
Του Δημήτρη Δανίκα


Οκτώ πρεμιέρες φρέσκιας παραγωγής και μία από το 1957 με τη διασταύρωση Ντασσέν, Καζαντζάκη, Γαλλίας, Ελλάδας, Μελίνας. Όσο όμως και να προσπαθείς με τους συγχρόνους, ένας ο νικητής:
ο Χριστός ξανασταυρώνεται, ο Ζυλ Ντασσέν ανασταίνεται!
Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον. Τα παιχνίδια της μοίρας. Διότι στο Φεστιβάλ των Καννών του 1955 συναντώνται εντελώς τυχαία ο Ζυλ Ντασσέν με τη Μελίνα Μερκούρη. Ο Ντασσέν με το «Ριφιφί»- την πρώτη γαλλική του σκηνοθεσία για μια γκανγκστερική ιστορία. Η Μελίνα ως νέα απαστράπτουσα σταρ, με τη θρυλική «Στέλλα» του Μιχάλη Κακογιάννη. Αυτό ήταν. Ο Ντασσέν τρελαίνεται με τη θηλυκότητα της Μελίνας και η Μελίνα παγιδεύεται από το μυαλό του Ντασσέν. Αρσενικό και Θηλυκό.
Βody and Μind.
Το αποτέλεσμα, γνωστό.
Φεύγοντας, ο μικροσκοπικός Εβραίος τα παίρνει όλα. Και το βραβείο σκηνοθεσίας και τη Μελίνα. Όχι θα του ξέφευγαν! (παρεμπιπτόντως, και προς αποκατάσταση όλης της αλήθειας, έναν χρόνο αργότερα η ταινία του Κακογιάννη κερδίζει τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξενόγλωσσης παραγωγής).
Συναρπαστική η συνέχεια. Τη στιγμή που τα «στρατοδικεία» του Μακάρθι έπαιρναν κεφάλια σεναριογράφων, σκηνοθετών και ηθοποιών, ο πρόσφυγας Ντασσέν σκέφτεται σοβαρά να μετακομίσει από το Παρίσι και να αλλάξει λιμάνι.
Πώς όμως;
Ευφυώς ποιών- και προκειμένου να ξεχαρμανιάσει την επαναστατική του οργή και να στείλει ένα μήνυμα στον άθλιο Μακάρθι- καταλήγει στον Νίκο Καζαντζάκη. Η πρώτη μεγάλη γέφυρα που θα τον φέρει στην Ελλάδα. Όχι όμως με ελληνικές, αλλά με τις δικές του, τις γαλλικές, τις επαγγελματικές και ελεύθερες προδιαγραφές. Έτσι αρχίζουν τα γυρίσμα- τα της πρώτης «ελληνικής» του περιπέτειας. Με τον γαλλόφωνο τίτλο «Celoui Qui Doit Μourir» (δηλαδή «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»), σε ελεύθερη μεταφορά, με σεναριογράφους τον ίδιο τον Ντασσέν και τον Μπεν Μπάρτζμαν, με συνεργείο και πρωταγωνιστές Γάλλους, με τη Μελίνα στον ρόλο μιας πόρνης, της Κατερίνας, και τον Δήμο Σταρένιο να παίζει τον φιλάργυρο Λαδά.
Η επιλογή του Καζαντζάκη καθόλου τυχαία.
Αφορισμένος ο Κρητίκαρος συγγραφέας από την Εκκλησία, όπως ο Τζούλι από την Πολιτεία. Με ριζοσπαστικό, κοινωνικό έργο όπως το δικό του και- το κυριότερο- με μια θρησκευτική αλληγορία που ταιριάζει γάντι, όχι μόνο με τη μαρξιστική του ιδεολογία αλλά και με την εβραϊκή καταγωγή του.
Βασικό αυτό. Το πλήθος των ρακένδυτων, περιφρονημένων και καταραμένων Κρητικών χωρικών συμβολίζει για τον Ντασσέν τους Εβραίους που δραπέτευσαν από τα κάτεργα της Αιγύπτου με αρχηγό τον Μωυσή, δηλαδή τον παπα-Φώτη, τον Ορθόδοξο χριστιανό.
Μ΄ έναν σμπάρο πολλά τρυγόνια.
Και Καζαντζάκης, και Ελλάδα, και Μαρξ, και εβραϊκή πληγή, και Μελίνα. Το αποτέλεσμα, συνταρακτικό.
Ο Ντασσέν, οκτώ χρόνια μετά το τέλος του Εμφυλίου, σε μια Ελλάδα όπου όλα τά ΄σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκων΄ η σκλαβιά, υπογράφει την πρώτη «ελληνική» επαναστατική ταινία. Γεγονός που επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά μια πασίγνωστη αλήθεια: Φιλέλληνες, οι καλύτεροι και αληθινοί Έλληνες!
Σαρωτικό το φιλμικό αποτέλεσμα.
Πρώτα απ΄ όλα εγκαταλείπει την εθνοπατριωτική διάσταση. Το ζήτημα, λέει, δεν είναι εθνικό αλλά ολότελα κοινωνικό. Οι προύχοντες του πλούσιου ελληνικού χωριού εξορίζουν τους φτωχούς ενός ξεκληρισμένου, από τους Τούρκους, χωριού. Δύο Ελλάδες χωριστά.
Έτσι, πλαγίως, μπάζει στην ιστορία και τον εμφύλιο του 1946 και τους εμφυλίους του ΄21. Από ΄δώ οι κοτζαμπάσηδες, από ΄κεί ο απλός, φτωχός, λαός. Ο Τούρκος αγάς, στρογγυλοκαθισμένος στη σαλονάρα του, απολαμβάνει τον ελληνικό αλληλοσπαραγμό. Οι Έλληνες κάνουν καλύτερη δουλειά από αυτόν. Έπειτα, on the top of that- που θα ΄λεγε και ο ίδιος ο Ντασσέν- προσδιορίζει τον κύριο ιδεο λογικό αντίπαλο αυτής της εχθρικής, μισητής συμπεριφοράς: μα, φυσικά, η επίσημη Εκκλησία.
Έτσι, πλαγίως, μπάζει στο προσκήνιο τον Γρηγόριο Ε΄, που αποκήρυξε και αφόρισε τους επαναστάτες του ΄21 και που στη συνέχεια ο σουλτάνος τού πήρε το κεφάλι. Και προσκυνημένος και αποκεφαλισμένος. Στο πρόσωπο του τραγόπαπα ο Ντασσέν «βλέπει» και τον Μακάρθι.
Ιδεολόγος μίσους ο Έλληνας παπάς.
Κυνηγός μαγισσών και κεφαλών ο Μακάρθι.
Ολόιδιοι, σαν δυο σταγόνες νερού.
Το στόρι πάει ακόμα πιο βαθιά. Χειρότερα για την Εκκλησία δεν γίνεται. Ο ίδιος παπάς εμποδίζει με τα όπλα τον γιο και κληρονόμο του αρχιπρούχοντα, που επιθυμεί να μοιράσει την περιουσία του στους φτωχούς και εξόριστους του ξεκληρισμένου χωριού. Έτσι αρχίζει ο Εμφύλιος.
Δηλαδή- λέει ο Ντασσέν- το αδιέξοδο από την κοινωνική αδικία άνοιξε τον δρόμο για τον Εμφύλιο.
Ο παπάς παρέα με τον αγά. Ο Έλληνας με τον Τούρκο. Ο χριστιανός με τον μουσουλμάνο. Συμφέροντα κοινά. Ο αγάς, όπως ο Πόντιος Πιλάτος. Ο πόλεμος μπροστά. Ανελέητος ο Τζούλι. Ούτε εδώ σταματά. Γι΄ αυτόν η Ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Γι΄ αυτό παγώνει την εικόνα. Γι΄ αυτό τελειώνει με τα φλάμπουρα και τα ταμπούρια. Γι΄ αυτό δεν ολοκληρώνει τη μυθοπλασία. Όλα ανοιχτά. Όλα πιθανά. Justice you son΄s of bitches.
Δικαιοσύνη. Οι Άθλιοι του Ουγκώ, όλης της Γης οι κολασμένοι είναι εδώ.
Μισόν αιώνα πριν, κι όμως το έργο αθάνατο, επαναστατικό!
Το εγχείρημα εξασφαλίστηκε με τη συμμετοχή μερικών πρωτοκλασάτων ονομάτων του γαλλικού και του ευρύτερου ευρωπαϊκού κινηματογράφου: ο Πιερ Βανέκ είναι ο Μανωλιός-Χριστός. Ο Μορίς Ρονέ, που στη δεκαετία του ΄60 κάνει σπουδαία καριέρα, υποδύεται τον αποστάτη από την τάξη του, και κληρονόμο του αρχιπρούχοντα του χωριού. Ο Ζαν Σερβέ (πρωταγωνιστής στο «Ριφιφί») είναι ο επαναστάτης παπα-Φώτης. Ο Γκερτ Φρόμπε είναι ο προύχοντας. Μέσα στους κομπάρσους και ο 19χρονος- τότε- Τζο Ντασσέν. Δύο υποχωρήσεις έκανε ο Ντασσέν. Η πρώτη λόγω πάθους και καρδιάς. Δηλαδή, το στήσιμο της Μελίνας- από την κορυφή μέχρι τα νύχια - ξεκούδουνο σε σχέση με το κύριο, νεορεαλιστικό, σώμα της ταινίας. Η Μελίνα είναι σταρ. Επομένως, είναι από άλλη ταινία.
Τρία χρόνια αργότερα, το 1960, θα παίξει την Ίλια στο «Ποτέ την Κυριακή», όπως περίπου ερμηνεύει την Κατερίνα. Όλοι με τις αδυναμίες μας. Κι εγώ στη θέση του το ίδιο θα έκανα.
Η δεύτερη υποχώρηση είχε να κάνει με την αμερικανική του υπηκοότητα. Όλα, στην αρχή, «φωνάζουν» γραφικά. Η μουσική επένδυση με τα δημώδη, όπως «Ένα νερό κυρα-Βαγγελιώ», κάνει κακό.
Όλα «φωνάζουν» δυνατά. Στη διαπασών. Μπορεί να μπέρδεψε τον Καζαντζάκη με τον στόμφο του Εθνικού Θεάτρου και του αρχαίου θεάτρου. Μπορεί. Με χαμηλότερους τόνους και με διαχείριση πιο κοντά στον Παζολίνι, θα μιλάγαμε σήμερα για ένα από τα πιο κορυφαία έργα στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου!
Με δυο λόγια:
Στην Κρήτη κάτω από οθωμανικό ζυγό. Πλήθος ξεκληρισμένων, πεινασμένων, ρακένδυτων και εξόριστων Κρητικών, καταφθάνουν σ΄ ένα άλλο, πλούσιο χωριό. Όμως με πρωτοστάτη έναν μοχθηρό και καλοταϊσμένο παπά, εξορίζονται για δεύτερη φορά και καταλήγουν σε μια άνυδρη περιοχή, ψηλά στο βουνό. Είναι μεγάλη Εβδομάδα των Παθών και τον πρώτο ρόλο, του Χριστού, τον έχουν αναθέσει στον Μανωλιό, έναν παρία και μουγκό. Ο Μανωλιός, παρέα με τον γιο τού τσιφλικά και μια πόρνη, την Κατερίνα, που στην αναπαράσταση θα παίξει τον ρόλο της Μαρίας Μαγδαληνής, αρχίζουν να βοηθούν τους φτωχούς στα κρυφά. Αυτό ήταν. Από τις πράξεις τους κινδυνεύουν τα όσια και τα ιερά. Έτσι, ο παπάς ζητάει από τον αγά να συλλάβει τον Μανωλιό.
Ο Γολγοθάς και η Σταύρωση επαναλαμβάνονται, όπως τότε ακριβώς!
"Τα Νέα " Πέμπτη 17.04.08

Σάββατο 5 Απριλίου 2008

Η Seven Films sto 9o Φεστιβαλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου

Voleurs de chevaux
Κλέφτες αλόγων
Βέλγιο / Belgique, 2007

Σκηνοθεσία, σενάριο / Réalisation, scénario : Micha Wald.
Φωτογραφία / Photographie : Jean-Paul De Zaeytijd.
Mοντάζ / Montage : Susana Rossberg.
Ήχος / Son : Véronique Gabillaud. Μουσική /
Musique : Stephan Micus, Johann Johannsson, Jeff Mercelis.
Hθοποιοί / Avec : Adrien Jolivet, Grégoire Colin, François-René Dupont, Grégoire Leprince-Ringuet, Igor Skreblin, Mylène Saint-Sauveur.
Παραγωγός / Producteur : Jacques-Henri Bronckart.
Παραγωγή / Production : Rezo Films.
Διανομή στην Eλλάδα / Distribution pour la Grèce : Seven Films.
Έγχρωμο / Couleur,
35 mm, 85΄.
Βρισκόμαστε στα 1856, κάπου στην Ανατολή. Τέσσερις νέοι άντρες αγωνίζονται να επιβιώσουν. Αυτός, ο Jakub, κατατάσσεται στον στρατό των Kοζάκων μαζί με τον μικρότερό του αδελφό, τον Vladimir.
Εκείνοι, ο Roman και o Elias, κλέβουν άλογα... Ένα από αυτά ανήκει στον Jakub. Όταν γίνεται αυτή η κλοπή, σκοτώνουν τον Vladimir...
Ένα μόνο πράγμα θα μπορέσει από ’δώ και στο εξής να ανακουφίσει τον Jakub: η εκδίκηση. Και έτσι αρχίζει μια ανελέητη καταδίωξη ...


La Clef
Το κλειδί
Γαλλία / France, 2007

Σκηνοθεσία, σενάριο / Réalisation, scénario : Guillaume Nicloux.
Φωτογραφία / Photographie : Christophe Offenstein.
Mοντάζ / Montage : Guy Lecorne.
Ήχος / Son : Jean-Marie Blondel, Gérard Hardy, Loïc Prian, Olivier Dô Hûu.
Hθοποιοί / Avec : Guillaume Canet, Marie Gillain, Vanessa Paradis, Josiane Balasko, Thierry Lhermitte, Jean Rochefort.
Παραγωγός / Producteur : Philippe Rousselet.
Παραγωγή / Production : Les films de la Suane.
Διανομή στην Eλλάδα / Distribution pour la Grèce : Seven Films.
Έγχρωμο / Couleur,
35 mm, 115’.
Εδώ και λίγο καιρό, ο Eric Vincent, ένας τριαντάχρονος που η ζωή του δεν παρουσιάζει κάτι το εξαιρετικό, νιώθει ένα έντονο συναίσθημα δυσφορίας. Είναι άραγε ο φόβος του στην ιδέα να αποκτήσει ένα παιδί ή ο φόβος μήπως ξεπροβάλει εμπρός του βίαια το φάντασμα ενός πατέρα που δεν γνώρισε ποτέ; Κάποιο πρωί, ένας άγνωστος του τηλεφωνεί και τον καλεί να πάει να παραλάβει την τέφρα του πατέρα του. Ενώ στην αρχή φαίνεται επιφυλακτικός, τελικά δέχεται και έτσι βρίσκεται βυθισμένος στην καρδιά μιας καταχθόνιας μηχανορραφίας.


L’Ennemi intime

Γαλλία / France, 2007

Σκηνοθεσία / Réalisation : Florent Emilio Siri.
Σενάριο / Scénario : Patrick Rotman.
Φωτογραφία / Photographie : Giovanni Fiore Coltellaci.
Mοντάζ / Montage : Christophe Danilo, Olivier Gajan.
Ήχος / Son : Antoine Deflandre, Germain Boulay, Εric Tisserand.
Μουσική / Musique : Alexandre Desplat.
Hθοποιοί / Avec : Benoît Magimel, Albert Dupontel, Aurélien Recoing, Marc Barbé, Εric Savin, Fellag, Vincent Rottiers, Lounes Tazaïrt, Abdelhafid Metalsi.
Παραγωγός / Producteur : Antoine Beau.
Παραγωγή / Production : Les Films du Kiosque.
Διανομή στην Eλλάδα / Distribution pour la Grèce :. Seven films.
Έγχρωμο / Couleur,
35 mm, 108΄.



Υποψηφιότητες στα βραβεία César 2008 στις κατηγορίες καλύτερης πρωτότυπης μουσικής, καλύτερης φωτογραφίας και καλύτερης ηχοληψίας.



Προσοχή: κάποιες εικόνες ή κάποιες ιδέες μπορεί να σοκάρουν.

Βρισκόμαστε στην Αλγερία, στα 1959. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις εντείνονται. Στα ψηλά βουνά της Καβυλίας, ο Τerrien, ένας ιδεαλιστής υπολοχαγός, αναλαμβάνει να διοικήσει ένα τμήμα του γαλλικού στρατού. Εκεί γνωρίζεται με τον λοχία Dougnac, έναν στρατιωτικό που δεν τρέφει καμία αυταπάτη για τη ζωή. Οι διαφορές του χαρακτήρα τους και η σκληρή πραγματικότητα που τους περιβάλλει, δεν θα αργήσουν να θέσουν σε δοκιμασία τους δύο άντρες. Χαμένοι μέσα σε έναν πόλεμο που δεν λέει ανοιχτά το όνομά του, πρόκειται να ανακαλύψουν πως δεν υπάρχει χειρότερος εχθρός από τον ίδιο τους τον εαυτό...






Τρίτη 1 Απριλίου 2008

Jules Dassin (1911-2008)


Κάτι μας έλεγε να βιαστούμε.
Θέλαμε να κάνουμε ενα ιδιαίτερο αφιέρωμα στον Ζυλ Ντασέν.
Το οργανώναμε πάνω απο 8 μήνες.
Απο τον περασμένο Ιούλιο, όταν είδαμε σε μια ιδιωτική προβολή μιά ταινία του ,που δεν είχαμε ξαναδει.
Ηταν το " Δέκα και μισή, ένα καλοκαιρινό βράδυ" μια ταινία που βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο της Μαργκεριτ Ντυράς με την Μελίνα Μερκούρη, τη Ρόμυ Σνάιντερ και τον Πίτερ Φίντς.
Μια ταινία για το μυστηριο της αγάπης, της ζηλιας και της παραφοράς.
Ενα τόσο μοντέρνο φίλμ ,σαν κινηματογράφηση και θεματική, κι ας ειχε γυριστει το 1966.
Είχαμε σχεδον τελειώσει .
Κανονίζαμε τις ημερομηνίες που θα βγάζαμε στις αίθουσες τις τρεις ταινίες που σηματοδοτούσαν , τους τρεις μεγάλους έρωτες, αυτού του μεγάλου σκηνοθέτη που τόσο αγάπησε τη χώρα μας και τη μοναδική σύγχρονη θεά του.
Ο Ζυλ Ντασεν μας πρόλαβε.
8.40μμ 31 Μαρτίου μας άφησε.
Τόσο άντεξε μακρια απο τη Μελίνα του.
Τόσο άντεξε να περιμένει μαζι με το "Ιδρυμα Μελίνα Μερκούρη" την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα.
Τώρα σε μας μένει ο άχαρος ρόλος να τον τιμήσουμε και να τον θυμόμαστε πάντα, ετσι όπως τον είδαμε για τελευταία φορά:
"Ωραίο σαν Ελληνα"


ΖΥΛ ΝΤΑΣΕΝ

ΤΡΕΙΣ ΕΡΩΤΕΣ

ΕΛΛΑΔΑ, ΜΕΛΙΝΑ, NOIR

ΤΡΕΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ:

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ
ΔΕΚΑ ΚΑΙ ΜΙΣΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΒΡΑΔΥ
Η ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ Η ΠΟΛΗ


Η Seven Films με την αιγίδα του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη παρουσιάζει ένα ιδιαίτερο αφιέρωμα στον Ζυλ Ντασέν με τρεις από τις λιγότερο γνωστές ταινίες του , αντιπροσωπευτικές των 3 μεγάλων του ερώτων , το noir, τη Μελίνα και την Ελλάδα.

Στόχος μας το νεανικό κοινό της χώρας να γνωρίσει έναν μεγάλο σκηνοθέτη, έναν σημαντικό άνθρωπο και έναν συνειδητό πολίτη του κόσμου που επέλεξε την Ελλάδα σαν τόπο παραμονής και καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Αγάπησε τους ανθρώπους, τις αγωνίες τους και τους αγώνες τους για καλύτερες συνθήκες ζωής.
Πρόεδρος του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη από το 1994, μοιράστηκε το όνειρο της συντρόφου του για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα στο φυσικό τους χώρο.

Η ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ Η ΠΟΛΗ

Σκηνοθεσία: Ζυλ Ντασέν
Σενάριο: Τζο Άισινγκερ, από το μυθιστόρημα του Γκέραλντ Κερς
Φωτογραφία: Μουτζ Γκρινμπάουμ
Μουσική: Μπέντζαμιν Φράνκελ, Φραντζ Γουάξμαν
Ηθοποιοί: Ρίτσαρντ Γουίντμαρκ, Τζιν Τίρνι, Γκούγκι Γουίδερς, Χιου Μάρλοου
Έτος παραγωγής : 1950
Ασπρόμαυρο
Διάρκεια: 101 λεπτά
Η νύχτα και η πόλη θεωρείται η καλύτερη ταινία του Ζυλ Ντασέν γιατί συνδυάζει αριστοτεχνικά
τον ασπρόμαυρο φωτισμό του εξπρεσιονισμού με την φωτογραφία του φιλμ νουάρ.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ

Σκηνοθεσία : Ζυλ Ντασέν
Σενάριο : από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη σε διασκευή Μπεν Μπάρτζμαν & Ζυλ Ντασέν
Φωτογραφία: Ζιλμπέρ Σεν, Ζακ Νατό
Μουσική : Ζωρζ Ορίκ , επιμέλεια ελληνικών θεμάτων Μάνος Χατζιδάκις
Κοστούμια : Γιάννης Τσαρούχης
Παίζουν: Μελίνα Μερκούρη, Μωρίς Ρονέ, Πιέρ Βανέκ, Ροζέ Ανίν, Τζό Ντασσέν, Αννα Αρμάου, Δήμος Σταρένιος
Έτος Παραγωγής : 1957
Γλώσσα : Γαλλικά
Ασπρόμαυρο
Διάρκεια : 122’

Βασισμένο στο αιρετικό βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη, η ταινία είναι γυρισμένη εξ ολοκλήρου στο φυσικό χώρο ενός Κρητικού χωριού και η αφορμή στα χέρια του Ντασέν, να γίνει μια πανανθρώπινη αλληγορία για τις σχέσεις της εξουσίας με το λαό, και την προσπάθεια επιστροφής στην ουσία της ύπαρξης μας. Είναι η πρώτη ξένη παραγωγή που γυρίστηκε στην Ελλάδα.

ΔΕΚΑ ΚΑΙ ΜΙΣΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΒΡΑΔΥ

Σκηνοθεσία: Ζυλ Ντασέν
Σενάριο: Μαργκεριτ Ντυρας
Φωτογραφία: Γκαμπόρ Πογκανί (Τα Μηχανικά Πιάνα)
Μουσική: Κριστομπάλ Χάλφτερ
Παίζουν: Μελίνα Μερκούρη Ρόμι Σνάιντερ Πίτερ Φίντς
Έτος Παραγωγής 1966
Γλώσσα: Αγγλικά
Έγχρωμο
Διάρκεια 85΄

Μια ξαφνική καταιγίδα σε ένα ισπανικό χωριό.
Καλοκαίρι.
Ένας άντρας που σκοτώνει από ζήλια την γυναίκα του
Ένας άλλος άντρας που απατά την γυναίκα του
Και η Μαρία, που δέχεται τα γεγονότα όπως το χωριό την ξαφνική καλοκαιριάτικη βροχή.
Στις Δέκα και μισή, καλοκαίρι, βράδυ.


Ο Ζυλ Ντασέν γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1911 στο Μιντλτάουν του Κονέκτικατ των ΗΠΑ. Ήταν ένα από τα οκτώ παιδιά ενός κουρέα, που του άρεσε να ακούει Ενρίκο Καρούζο.
Αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί λόγω του μακαρθισμού. Κατέφύγε στη Γαλλία και μετα τον θρίαμβο του «Ριφιφί» στις Κάννες, ερωτεύτηκε τη Μελίνα Μερκούρη, την οποία και παντρεύτηκε. Μαζί γύρισαν 9 ταινίες Από το 1994 είναι πρόεδρος του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη, το οποίο ίδρυσε ο ίδιος για την προώθηση της δημιουργίας του νέου μουσείου της Ακρόπολης και την προβολή του ελληνικού πολιτισμού, στηρίζοντας το όραμα της αγαπημένης του.

* Στα 16 γνώρισα τον έρωτα (1980)
* Κραυγή γυναικών (1978)
* Η Δοκιμή (1974)
* Υπόσχεση την Αυγή (1970)
* Εκτέλεση εν ψυχρώ (1968)
* Hamilchama al hashalom- Survivor (1968)
* 10:30 Καλοκαίρι Βράδυ (1966)
* Τοπκαπί (1964)
* Φαίδρα (1962)
* Ποτέ την Κυριακή (1960)
* Ο Νόμος (1959)
* Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται (1957)
* Ριφιφί (1955)
* Η Νύχτα και η Πόλη (1950)
* Thieves' Highway (1949)
* Γυμνή Πόλη (1948)
* Brute Force (1947)
* A Letter for Evie (1946)
* Two Smart People (1946)
* The Canterville Ghost (1944)
* Young Ideas (1943)
* Reunion in France (1942)
* The Affairs of Martha (1942)
* Nazi Agent (1942)
* The Tell-Tale Heart (1941)

(*με κόκκινο οι ταινίες με την Μελίνα Μερκούρη )

Το αφιέρωμα ξεκινά την Πέμπτη 17.4.08
με την πρώτη ταινία
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ
στον κινηματογράφο ΙΝΤΕΑΛ