Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

MOON του Ντανκαν Τζόουνς



Σκηνοθεσία: Ντάνκαν Τζόουνς (Duncan Jones)
Σενάριο: Ντάνκαν Τζόουνς, Νέιθαν Πάρκερ (Duncan Jones, Nathan Parker)
Φωτογραφία: Γκάρι Σω (Gary Shaw)
Μουσική: Κλιντ Μανσέλ (Clint Mansell)
Παίζουν: Σαμ Ρόκγουελ, Κέβιν Σπέισι (Sam Rockwell, Kevin Spacey, Dominique McElligot, Robin Chalk)
Έτος παραγωγής: 2009
Χώρα Παραγωγής: Ηνωμένο Βασίλειο (UK)
Γλώσσα: Αγγλικά
Έγχρωμο
Διάρκεια: 97’
ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ:
http://www.moonthemovie.com/

Μια ταινία επιστημονικής φαντασίας
που μιλάει για κάτι τόσο γήινο :
την ανθρώπινη μοναξιά!
Βρισκόμαστε στο εγγύς μέλλον. Ο αστροναύτης Σαμ Μπελ κατοικεί στη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης και το τριετές συμβόλαιο του με την εταιρεία Lunar Α.Ε. φτάνει στο τέλος του. Αποστολή του είναι να εξορύξει Ήλιο-3, το στοιχείο που αποτελεί πλέον τη βασική πηγή ενέργειας της Γης. Είναι μια μοναχική δουλειά, που γίνεται ακόμα δυσκολότερη λόγω ενός ελαττωματικού δορυφόρου που δεν του επιτρέπει την επικοινωνία με την πατρίδα, παρά μόνο με μαγνητοσκοπημένα μηνύματα.
Ευτυχώς γι’ αυτόν, ο χρόνος του στο φεγγάρι τελειώνει και ο Σαμ είναι έτοιμος επιστρέψει σε τρεις μόλις βδομάδες στη γυναίκα του, Τες, και την τρίχρονη κόρη τους, Ιβ. Επιτέλους θα εγκαταλείψει την απομόνωση του «Σάρανγκ», της διαστημικής βάσης που ήταν το σπίτι του για τόσο καιρό, και θα μπορέσει να μιλήσει με κάποιον άλλον εκτός από το «Γκέρτι», το καλοκάγαθο αλλά απλοϊκό κομπιούτερ της βάσης.
Ξαφνικά όμως, η υγεία του Σαμ χειροτερεύει. Έντονοι πονοκέφαλοι, παραισθήσεις και έλλειψη συγκέντρωσης οδηγούν σε ένα παρ’ ολίγον θανατηφόρο ατύχημα, σε μια συνηθισμένη διαδρομή στην επιφάνεια της σελήνης με το διαστημικό του όχημα. Καθώς αναρρώνει πίσω στη βάση (χωρίς να θυμάται καν το πώς έφτασε εκεί), ο Σαμ συναντά μια νεότερη, πιο επιθετική μορφή του εαυτού του, που διατείνεται πως βρίσκεται εκεί για να εκπληρώσει το ίδιο τριετές συμβόλαιο που έφερε και τον ίδιο στη σελήνη μερικά χρόνια πριν.
Αντιμέτωπος με κάτι που μοιάζει με έναν κλώνο του νεότερου εαυτού του, και περιμένοντας μια ομάδα τεχνικών που καταφτάνει στο φεγγάρι για να διορθώσει τα τεχνικά προβλήματα της βάσης, ο Σαμ προσπαθεί, με το χρόνο να τρέχει εναντίον του, να ανακαλύψει τί πραγματικά συμβαίνει και ποιά είναι τα αληθινά σχέδια της εταιρίας που τον έστειλε εκεί.


Σχόλιο:
«Ground Control to Major Tom
Your circuit’s dead,
there’s something wrong.
Can you hear me Major Tom?»
-Space Oddity, David Bowie

Με έναν μόνο ηθοποιό επί της οθόνης (τον Σαμ Ρόκγουελ σε ένα πραγματικό ρεσιτάλ υποκριτικής) και αξιοποιώντας τη ψυχρή όσο και εκφραστική φωνή του Κέβιν Σπέισι (που δανείζει τη φωνή του στον μοναδικό «φίλο» του πρωταγωνιστή, το κομπιούτερ Γκέρτι), ο πρωτάρης Ντάνκαν Τζόουνς έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα ολοκληρωμένο φιλμ επιστημονικής φαντασίας, εντυπωσιάζοντας κοινό και κριτικούς όπου κι αν έχει προβληθεί. Αναπαράγοντας δημιουργικά τα πρότυπα των παλιών καλών ταινιών του είδους που άφησαν εποχή και συνδυάζοντάς τα με τη σύγχρονη αντίληψη περί επιστήμης και διαστήματος, δημιουργεί μια σκεπτόμενη όσο και βαθιά ρομαντική ταινία, που επιστρέφει στις ρίζες των φιλμ sci fi. Μεταφέροντας την πλοκή στο διάστημα, μακριά από τη φασαρία και τους αντιπερισπασμούς της γης, φέρνει τον άνθρωπο αντιμέτωπο με τον εαυτό του, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Χτίζοντας την πλοκή με τρόπο αριστοτεχνικό οδηγεί σε μια ανατροπή που αλλάζει δραματικά τα δεδομένα, χωρίς όμως να χάνει ούτε κατ’ ελάχιστον από την ουσία του. Μελλοντολογικό όσο και επίκαιρο, μελαγχολικό όσο και αισιόδοξο, το φιλμ του Ντάνκαν Τζόουνς μας πηγαίνει σε ένα διαστημικό ταξίδι ενδοσκόπησης στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού ..και της ανθρώπινης φύσης.



Δήλωση του Σκηνοθέτη A!:
«Ήμουν πάντα φαν των ταινιών επιστημονικής φαντασίας. Στο δικό μου μυαλό, η χρυσή εποχή της επιστημονικής φαντασίας ήταν η δεκαετία του ’70 και οι αρχές του ’80, όταν έργα όπως το «Silent Running», το «Alien», το «Blade Runner» και το «Outland» διηγούνταν ανθρώπινες ιστορίες σε φουτουριστικά περιβάλλοντα. Ήθελα πάντα να φτιάξω ένα έργο που θα μπορούσε να αποτελεί μέρος αυτής της λογικής.
Υπάρχουν αναμφίβολα πολύ λιγότερα φιλμ επιστημονικής φαντασίας αυτού του είδους σήμερα. Δε ξέρω γιατί. Έχω ωστόσο μια θεωρία: νομίζω ότι την τελευταία εικοσαετία οι δημιουργοί έχουν επιτρέψει στους εαυτούς τους να ντρέπονται κατά κάποιον τρόπο για τη φιλοσοφική πλευρά της επιστημονικής φαντασίας. Είναι ανεκτό να ενθουσιαζόμαστε με τα εντυπωσιακά τεχνικά εφέ και να κοιτάμε με ανοιχτό το στόμα τους πρωτόγνωρους ορίζοντες που ξανοίγονται, αλλά δεν πρέπει να το παίρνουμε και πολύ στα σοβαρά. Έχουμε πείσει τους εαυτούς μας ότι η επιστημονική φαντασία πρέπει να είναι κάτι το επιπόλαιο, κάτι που αφορά μόνο ελαφρόμυαλους εφήβους. Μας έχουν πει ότι τα παλιά φιλμ, τα «Outland» και τα «Blade Runner» ήταν πολύ καταθλιπτικά, πολύ κλαψιάρικα.
Νομίζω πως αυτό είναι γελοίο. Οι άνθρωποι που εκτιμούν το είδος της επιστημονικής φαντασίας θέλουν το καλύτερο για τον κόσμο, αλλά αντιλαμβάνονται ότι μαθαίνεις πολλά εξερευνώντας και τις περισσότερο δυσοίωνες εκδοχές γι’ αυτόν. Γι’ αυτό ακριβώς το «Blade Runner» ήταν τόσο ιδιοφυές. Χρησιμοποίησε το μέλλον για να μας κάνει να κοιτάξουμε τις βασικές ανθρώπινες αξίες με μια φρέσκια ματιά. Κατανόηση. Ανθρωπιά. Πως ορίζει κανείς αυτά τα πράγματα; Ήθελα να καταπιαστώ μ’ αυτά τα ερωτήματα.
Πριν μερικά χρόνια διάβασα το βιβλίο «Entering Space» του φημισμένου μηχανικού διαστήματος Robert Zubrin. Ο Zubrin τεκμηρίωνε με απόλυτα επιστημονικό και πειστικό τρόπο το γιατί και με ποιόν τρόπο θα πρέπει η ανθρωπότητα να δημιουργήσει αποικίες στο ηλιακό μας σύστημα. Ήταν κάτι σαν οδηγός για αρχάριους εξερευνητές του διαστήματος, και λάμβανε υπόψη και τις δημοσιονομικές προεκτάσεις που θα έκαναν την εποίκηση του διαστήματος ελκυστικότερη για την καταναλωτική μας κοινωνία. Ένα από τα πρώτα βήματα που πρότεινε ήταν να εγκαταστήσουμε μια εξορυκτική εγκατάσταση για παραγωγή Ηλίου-3 στο φεγγάρι, ώστε να εξασφαλίσουμε καύσιμο για γεννήτριες που θα λειτουργούν με σύντηξη.
Το βιβλίο μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση. Δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι ότι αυτό το πρώτο βήμα για την εποίκηση του διαστήματος, ένα βήμα που θα γινόταν περισσότερο για κέρδος παρά για καθαρά επιστημονικούς σκοπούς, ήταν μια συναρπαστική σύγκρουση συμφερόντων. Οι επιχειρήσεις από τη φύση τους θα επεδίωκαν να εξαγάγουν με κάθε τρόπο τη μεγαλύτερη δυνατή ποσότητα πρώτων υλών με το χαμηλότερο δυνατό κόστος. Έτσι γίνεται η σωστή δουλειά. Αλλά χωρίς ντόπιους ανθρώπους, χωρίς οργανισμούς προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή κάποιον ανώτερο για να επιβλέπει τα όσα γίνονται, τί θα προσπαθούσαν άραγε να κάνουν οι εταιρείες; Ακόμα και η πιο καλοήθης, η πιο «οικολογική» εταιρεία, τί θα ήταν διατεθειμένη να κάνει, χωρίς έλεγχο; Πως θα χρησιμοποιούσαν έναν μοναχικό εργάτη που δουλεύει σε μια βάση στη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης;
Αυτές είναι κάποιες από τις βασικές ιδέες που διαμόρφωσαν το πλαίσιο της επιστημονικής φαντασίας στο οποίο διαδραματίζεται το «Moon», όμως αυτές ίσως συσκοτίζουν την ουσία της ταινίας: το ανθρώπινο στοιχείο της. Το «Moon» είναι ένα έργο για την αποξένωση. Για το πώς δίνουμε ανθρώπινη υπόσταση στην τεχνολογία, για το πώς η παράνοια χτυπά έναν άνθρωπο όταν ζει και βιώνει σχέσεις εξ αποστάσεως. Και για το πώς μαθαίνουμε να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας. Είναι ίσως πολλά για να χωρέσουν σε μια μικρή ανεξάρτητη παραγωγή, αλλά αυτό ενδεχομένως ήταν και το καλύτερο πεδίο για να το δοκιμάσω. Άλλωστε δεν είναι και τίποτα παραπάνω από «επιστημονική φαντασία».

Δήλωση του Σκηνοθέτη B!:
Η ταινία είναι ταυτόχρονα ενας ύμνος στην ερωτική απώλεια:

“Και ποιος δεν έχει ζήσει κάτι τέτοιο; Ποιος δεν έχει πέσει στα πατώματα, δεν έχει πιει ατελείωτες ποσότητες αλκοόλ, δεν έχει ξεφτιλιστεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο για ένα μεγάλο ή μικρό έρωτα; Εγώ έζησα την απόλυτη μοναξιά όταν ήμουν με μια κοπέλα, την οποία ακολούθησα από την Αγγλία στην Αμερική. Αρχικά ένιωθα αμήχανα που βρισκόμουν σε μια ξένη χώρα εξαιτίας της κι έτσι θέλησα να ασχοληθώ με κάτι άλλο παράλληλα, για να μη νιώθω εγώ – και να μη νιώθει κι εκείνη - πως εξαρτώμαι από την ύπαρξή της. Ξέρεις τώρα πώς είναι αυτά τα ανόητα παιχνίδια του έρωτα. Από αμηχανία, λοιπόν, έμεινα για τρία χρόνια δίπλα της. Το καλό είναι πως προσπαθώντας να απασχολήσω τον εαυτό μου πήρα bachelor στη Φιλοσοφία στο Κολέγιο του Wooster στο Ohio και Phd στο Πανεπιστήμιο Vanderbilt στο Tennessee. Μόλις συνειδητοποίησα πως δίπλα της δεν είμαι καθόλου ο εαυτός μου, επέστρεψα στην Αγγλία και άρχισα μαθήματα Σκηνοθεσίας στο London Film School. Αν και η σχέση μας συνεχίστηκε εξ αποστάσεως για μερικούς ακόμη μήνες, με έκανε να συνειδητοποιήσω πως δεν άξιζα ούτε εγώ ούτε εκείνη τέτοιου είδους ταλαιπωρία. Μια σχέση – πάνω απ’ όλα – πρέπει να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, αισιόδοξο, δημιουργικό και όχι μίζερο και ανασφαλή.”




Tips:
· Ο σκηνοθέτης Ντάνκαν Τζόουνς (του οποίου το πραγματικό όνομα είναι το σαφώς πιο ευφάνταστο Zowie Bowie) είναι γιος του τραγουδιστή Ντέιβιντ Μπάουι από τον πρώτο του γάμο, με την Άντζελα Μπάουι.

· Πρόκειται για το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Ντάνκαν Τζόουνς.

· Τη μουσική επένδυση της ταινίας έχει αναλάβει ο Κλιντ Μανσέλ, γνωστός για την επί χρόνια συνεργασία του με τον Ντάρεν Αρονόφσκι (έχει γράψει, μεταξύ άλλων, μουσική για τις ταινίες «Π», «Ρέκβιεμ για ένα όνειρο», «Η πηγή της ζωής»).

· Τα γυρίσματα της ταινίας διήρκεσαν μόλις 33 ημέρες, ενώ οι σκηνές που διαδραματίζονται στην επιφάνεια της σελήνης, δε γυρίστηκαν χρησιμοποιώντας ψηφιακά εφέ, αλλά με μοντέλα-μινιατούρες των εξωτερικών χώρων.


Βραβεία- Συμμετοχές :
Βραβείο Michael Powell για Καλύτερη Νέα Μεγάλου Μήκους Βρετανική Ταινία, στο Φεστιβάλ Εδιμβούργου 2009
Golden Space Needle Award στο Seattle International Film Festival
Βραβείο καλύτερης Ευρωπαικής ταινίας φαντασίας στο φεστιβαλ Espoo Cinι International Film Festival της Φιλανδίας.
Συμμετοχή στο Φεστιβάλ Sundance 2009
Συμμετοχή στο Φεστιβάλ Tribeca 2009
Συμμετοχή στο Φεστιβάλ Φιλαδέλφεια
Συμμετοχή στο Φεστιβάλ Κλίβελαντ
Συμμετοχή στο Φεστιβάλ Σαν Φραντσίσκο
Συμμετοχή στο Φεστιβάλ SXSW (South By Southwest) 2009
Χρυσή Αθήνα (1ο βραβείο) στο Φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας Αθήνα 2009

Διεθνή ΜΜΕ:
«To Moon του Ντάνκαν Τζόουνς είναι η καλύτερη ταινία επιστημονικής φαντασίας που έχουμε δει εδώ και 20 χρόνια».
-Cole Smithey,
www.colesmithey.com

«Το Moon καταφέρνει κάτι το φανταστικό: μοιάζει γνώριμο και κοινότυπο, μα τελικά ξεπερνά τις προσδοκίες ενός τυπικού φιλμ επιστημονικής φαντασίας και σε ξαφνιάζει ξανά και ξανά. Μελαγχολικό, καθηλωτικό και με τις κατάλληλες δόσεις μυστηρίου και δράματος χαρακτήρων, σε κρατάει σε αγωνία μέχρι την τελευταία σκηνή».
-Christy Lemire, AP Movie

«Ο Ρόκγουελ δίνει μια συγκλονιστική ερμηνεία, που θυμίζει αυτή του Τζέρεμι Άιρονς στους «Διχασμένους» του Κρόνεμπεργκ».
-Patrick Z McGavin, Screen Daily

«Ένα από τα πιο συναρπαστικά φιλμ επιστημονικής φαντασίας της τελευταίας εικοσαετίας».
-Sott Weinberg, FEARnet

«Γιατί δε βλέπουμε συχνότερα ταινίες τόσο καθηλωτικές;»
-Elizabeth Weitzman, New York Daily News

«O Τζόουνς σας ταξιδεύει πραγματικά στο φεγγάρι»
-Owen Gleiberman, Entertainment Weekly

«Το Moon είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα αυτού του απειλούμενου είδους: του φιλμ επιστημονικής φαντασίας»
-Roger Ebert, Chicago Sun Times

«Αυτός ο καθηλωτικός γρίφος σε χτυπά δυνατά από εκεί που δεν το περιμένεις»
-Peter Travers, Rolling Stone

«Στο Moon υπάρχουν αναφορές και επιρροές από διάφορα έργα και σκηνοθέτες: η ειλικρίνεια των έργων επιστημονικής φαντασίας του’70 όπως το Silent Running, η απόκοσμη μοναξιά και το όραμα του Solaris, ο παγωμένος φουτουρισμός του 2001, οι ωμές αλήθειες των θεατρικών του Ντέιβιντ Μάμετ, οι ιδέες και οι τεχνικές κάποιων από τον καλύτερων φιλμ του Κρόνεμπεργκ. Αλλά είναι συγχρόνως κι ένα απόλυτα πρωτότυπο φιλμ».
-James Rocchi, Cinematical

To Moon είναι το καλύτερο παράδειγμα ταινίας επιστημονικής φαντασίας που με επιδεξιότητα αποτυπώνει την επαφή του ανθρώπινου είδους με την νοημοσύνη των υπολογιστών
Roger Ebert

Η ταινία είναι εξαίσια. Είναι κινηματογράφος που σε κάνει να σκεφτείς όσο απολαμβάνεις. Είναι καλοφτιαγμένο και διαθέτει μια εξαιρετική διπλή ερμηνεία από τον Σαμ Ρόκγουελ.


Το Moon είναι μια αναπάντεχα ευχάριστη έκπληξη
James Rocchi Cinematical

Η μελαγχολία συναντά την ελπίδα στο Moon .

USA TODAY

Το "Moon" είναι η καλύτερη ταινία επιστημονικής φαντασίας που πάει μπροστά το είδος.
Cole Smithey Rooten Tomatoes

Το ‘Moon” είναι επιτέλους η πρώτη ουσιαστική ταινία επιστημονικής φαντασίας toy 21ου αιώνα,
Screen International

Ότι καλύτερο με θέμα το διάστημα που γυρίστηκε τα τελευταία 20 χρόνια
Village Voice

Μια μεγάλη διπλή ερμηνεία από τον Σαμ Ρόκγουελ
Brian Ornford


Το Moon είναι μια δυνατή πρόκληση που στηρίζεται στις ιδέες αντί στα εφέ από κομπιούτερ, κι αυτό είναι που το κάνει σημαντικό
Rolling Stone Magazine

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΓΙΑ 4η ΕΒΔΟΜΑΔΑ
Η ΤΑΙΝΙΑ ΠΟΥ ΔΙΧΑΣΕ ΤΗ ΚΡΙΤΙΚΗ
(…το χάος βασιλεύει)
23.500 θεατές σε 18 ημέρες προβολής

ΤΑΣΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ(Πρώτο Θέμα) *****
ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΑΝΩΤΗΣ(www.cine.gr)*****
ΣΠΥΡΟΣ ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΣ(
www.nooz.gr)*****
ΜΑΡΙΝΑ ΜΑΖΛΟΥΜΙΔΟΥ (www.cine.gr)*****

ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ (Ελευθεροτυπία)****1/2
ΑΛΕΞΗΣ ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ (Μακεδονία) ****
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΡΑΣ(Η Καθημερινή)****
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΡΑΣΣΑΚΟΠΟΥΛΟΣ(Athens Voice) ****
ΜΑΡΙΝΑ ΤΣΙΚΛΗΤΗΡΑ(FAQ) ****
ΝΕΣΤΟΡΑΣ ΠΟΥΛΑΚΟΣ ( Απογευματινή) ****
ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ ( Ημερησία) ****
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΑΟΥΖΑΙΟΣ (www.myfilm.gr)****
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΓΙΟΓΛΙΔΗΣ (www.cine.gr)****
ΕΛΙΖΑΜΠΕΤΑ ΗΛΙΑ(www.cine.gr)****
ΓΙΩΡΓΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ(www.cime.gr)****

ΡΟΜΠΙ ΕΚΣΙΕΛ (Εθνος) ***1/2
ΓΙΩΡΓΟΣ Ν.ΚΟΡΩΝΑΙΟΣ( Το Ποντίκι)***
ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ(Το Βήμα) ***
ΚΩΣΤΑΣ ΝΤΑΝΤΙΝΑΚΗΣ (Real News)***
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ( Exodos) ***
ΚΩΣΤΑΣ ΤΕΡΖΗΣ ( H Αυγή ) ***
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΙΧΟΣ(www.myfilm.gr)***

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΙΜΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ(Down Town)**1/2
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ (http://www.cinemanews.gr/) **1/2
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΝΤΣΕΡΕΤΖΙΔΗΣ(www.myfilm.gr)**1/2


ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ( lifo) **
ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΔΑΚΗΣ(Σινεμά) **
ΛΟΥΚΑΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ(Σινεμά) **
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ(Σινεμά) **


ΠΟΛΥ ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ(Σινεμά) *

www.mftm.blogspot.com *
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΗΤΣΗΣ(αθηνόραμα) *

ΗΛΙΑΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ(mad tv- mftm.blog) X
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ (τα Nεα)X
ΙΑΣΩΝ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ (Aδεσμευτος)X
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ(Kαθημερινή) Χ
ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΡΑΝΑΚΗΣ(Σινεμά) Χ
ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ(Σινεμά) Χ