Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

Η αδελφή μου της Ουρσουλα Μαυερ



Σκηνοθεσία Ursula Meier
Σενάριο Antoine Jaccoud  Ursula Meier Gilles Taurand
Μουσική John Parish
Φωτογραφία Agnès Godard
Πρωταγωνιστούν:
Kacey Mottet Klein      
Léa Seydoux      
Martin Compston         
Gillian Anderson
Jean-François Stévenin       
Yann Trégouët   
Gabin Lefebvre
Magne-Håvard Brekke
Simon Guélat
Mike Winter        
Ετος  παραγωγής 2012
Χώρα παραγωγής Γαλλία, Σουηδία, Ελβετία
Γλώσσα Γαλλικά, Αγγλικά
Εικόνα Έγχρωμη
Διάρκεια 100'

Η επίσημη συμμετοχή της Ελβετίας στα Oscar  2012 


Ένα πολυτελές χιονοδρομικό θέρετρο στην Ελβετία. Ο 12χρονος Σάιμον ζει στη βιομηχανική περιοχή λίγο πιο κάτω, μαζί με την άνεργη αδερφή του. Κάθε μέρα ανεβαίνει με το λιφτ, και κλέβει πράγματα από τους πλούσιους τουρίστες για να τα πουλήσει στα παιδιά στην πόλη του. Όταν θα συνεργαστεί με έναν μικροαπατεώνα εποχιακό υπάλληλο, ο Σάιμον θα ξεφύγει από τα όρια του, και θα επηρεάσει βαθιά τη σχέση του με την αδερφή του. Όταν και οι δύο θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια αλήθεια που προσπαθούσαν να αποφύγουν, ο Σάιμον θα αναζητήσει καταφύγιο ψηλά.

Ενα σινεμά κοφτερό σαν κοπίδι . 



Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

ΟΙ ΕΡΓΕΝΙΣΣΕΣ της Λέσλι Χέντλαντ


ΟΙ ΕΡΓΕΝΙΣΣΕΣ

της Λέσλι Χέντλαντ

















Κίρστεν Ντανστ
Ίσλα Φίσερ
Λίζυ Κάπλαν
Τζέιμς Μάρσντεν
Κάιλ Μπορνχάιμερ
Ρέμπελ Γουίλσον
Άνταμ Σκοτ

Παραγωγή: Γουίλ Φέρρελ

Επίσημη Συμμετοχή Φεστιβάλ Σάντανς 2012

Διάρκεια: 94’ 
 Γλώσσα: Αγγλικά



ΣΥΝΟΨΗ



ΔΗΛΩΣΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Το μυαλό της σύγχρονης αμερικανίδας είναι ένα πολύ διασκεδαστικό μέρος να επισκεφτεί κανείς! Είναι γεμάτο αντιθέσεις! Θέλω να παντρευτώ, αλλά να κάνω και καριέρα, να δείχνω ωραία αλλά ποτέ επιτηδευμένα, να είμαι ερωτική αλλά όχι πρόστυχη, να είμαι μέσα στη μόδα, αλλά να μην είμαι επιφανειακή, να είμαι χαρούμενη με όσα έχω, αλλά να θέλω πάντα περισσότερα. Οι χαρακτήρες του Οι Εργένισσες, είναι η προσωποποίηση όλων αυτών.
Ακόμη κι ο τίτλος γεννήθηκε από μια αντιπαράθεση. Δεν ήθελα έναν τίτλο που να δηλώνει καθαρά τη σύνθετη πλευρά των ανύπαντρων γυναικών, αλλά να χρησιμοποιεί ένα καθαρά αντρικό όρο όπως το "bachelor" μαζί με το θηλυκό "ette".
Όταν πρωτοέγραψα το σενάριο για το θέατρο, πίστευα ότι ήταν σοβαρό. Στην πρώτη παραγωγή του στο Λος Άντζελες το 2008, το κοινό ξέσπασε σε γέλια. Αγκάλιασα την ιδέα αυτή , ότι οι χαρακτήρες και οι καταστάσεις πραγματικά προκαλούν γέλιο και προχώρησα έτσι για τη μεγάλη οθόνη.



Η Σκηνοθέτης

Η Λέσλι Χέντλαντ είναι σεναριογράφος, θεατρική συγγραφέας και σκηνοθέτης. Πήρε το πτυχίο της στη δραματική σχολή  Tisch School of the Arts της Νέας Υόρκης. Τα θεατρικά που έγραψε είναι μια σειρά των επτά θανάσιμων αμαρτημάτων: Cinephilia (λαγνεία), Bachelorette (λαιμαργία), Assistance (απληστία), Surfer Girl (νωθρότητα), Reverb (οργή), και Accidental Blonde (φθόνος). Για την τηλεόραση, συμμετείχε ως σεναριογράφος στο “Terriers του FX. Οι Εργένισσες είναι η πρώτη της δουλειά στη μεγάλη οθόνη, ενώ ταυτόχρονα εργάζεται και στο ριμέικ του ABOUT LAST NIGHT.

MIA ΑΠΟΨΗ: 

Στο δρόμο που χάραξε το περσινό “Bridesmaids” και το παλαιότερο “Hangover”αυτή τη φορά έρχεται μια εξολοκλήρου θηλυκή εκδοχή του χρονικού ενός γάμου και για να είμαστε πιο ακριβείς, ενός bachelor πάρτι, που καταγράφει το… ασθενές φύλο σε στιγμές απείρου κάλλους. Το “Bachelorette” είναι στην πραγματικότητα η κινηματογραφική διασκευή του ομότιτλου θεατρικού έργου της Leslye Headland η οποία αναλαμβάνει εδώ και τη σκηνοθεσία. Τα θεατρικά της εμπνέονται από τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα και εδώ συγκεκριμένα από τη λαιμαργία. Οι Μπέκυ και η Ρέγκαν, Rebel Wilson και Kirsten Dunst αντίστοιχα, ενώνονται εκτός από χρόνια φιλία (ή κάτι σαν φιλία) και από μια κοινή παρελθοντική -κυρίως- βουλιμική τάση. Η δεύτερη, που στο βάθος, δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει αλλά και να αποδεχτεί ότι η στρουμπουλή φίλη της παντρεύεται τον άντρα των ονείρων της μέσης σύγχρονης γυναικάς, ενώνεται με τις Τζίνα και Κέιτι ( Lizzy Caplan, Isla Fisher) και στην προσπάθεια τους να φτιάξουν έναν γάμο, προκαλούν την μια καταστροφή μετά την άλλη. Η φουλ στις αντιθέσεις προσωπικότητα της σύγχρονης Αμερικανίδας παίρνει σάρκα και οστά στα πρόσωπα των τριών αυτών γυναικείων μοντέλων. Οι Kirsten Dunst, Lizzy Caplan και Isla Fisher γίνονται μια ξανθιά control freak, μια μελαχρινή απαθής και κυνική και μια ρηχή κοκκινομάλλα αντίστοιχα και μέσα από τις ερμηνείες τους αποδεικνύουν ότι τελικά το “Bachelorette” αν και μεταγενέστερο και για πολλούς αντίγραφο, είναι στην ουσία πολύ ανώτερο υποκριτικά από το Bridesmaids” .
Λαμπρινού Βίκυ



ΝΙΚΩΝΤΑΣ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ της Ανιέσκα Χόλαντ



ΝΙΚΩΝΤΑΣ
ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
(In Darkness)

της Ανιέσκα Χόλαντ

Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα

Βασιμένο στο βιβλίο του Ρόμπερτ Μαρσάλ
"In the Sewers of Lvov: A Heroic Story of Survival from the Holocaust"

             Robert Wieckiewicz Benno Fürmann Agnieszka Grochowska
Maria Schrader Herbert Knaup Marcin Bosak Julia Kijowska

Γλώσσα: Πολωνικά - Γερμανικά - Ουκρανικά - Εβραϊκά

                   Διάρκεια: 145’

ΣΥΝΟΨΗ

Το Μάρτιο του 1943, η όμορφη πόλη Λβιβ της Πολωνίας, βρίσκεται υπό ναζιστική κατοχή.
Οι αδύναμοι ζουν εις βάρος των ακόμα πιο αδύναμων, οι φτωχοί κλέβουν από τους λιγότερους φτωχούς. Κάπου κοντά στον πάτο αυτής της αλυσίδας βρίσκεται ο Λέοπολντ Σόχα, ένας μικροκλέφτης. Ο Λέοπολντ γνωρίζει όσο κανείς άλλος το λαβύρινθο των υπονόμων και των σηράγγων κάτω από την πόλη, κι αυτό του έχει εξασφαλίσει μια δουλειά στις αποχετεύσεις.
Υπάρχει ωστόσο μια ομάδα ανθρώπων στη Λβιβ, που βρίσκονται σε χειρότερη μοίρα από εκείνον – οι Εβραίοι. Μαζεμένοι σε γκέτο, λιμοκτονούν και ζουν σε άθλιες συνθήκες. Μπροστά στο κίνδυνο της καταστροφής του γκέτο, ο Λέοπολντ καλείται να τους βοηθήσει και να τους κρύψει υπογείως. Η τιμωρία για βοήθεια στους Εβραίους είναι δημόσιος απαγχονισμός, αλλά χρειάζεται τα χρήματα που θα του δώσουν απελπισμένα.  
Όσο ο κίνδυνος να αποκαλυφθεί μεγαλώνει, θα απομακρυνθεί αλλά η μοίρα και η συνείδηση του θα τον φέρουν να προστατεύσει τη νέα του οικογένεια με κάθε κόστος.


Η ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ

Η Ανιέσκα Χόλαντ, γεννήθηκε στη Βαρσοβία, κι αποφοίτησε από τη Σχολή Κινηματογράφου της Πράγας το 1971. Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός σκηνοθέτη στον Κριστόφ Ζανούσσι, και με μέντορα την Αντρέι Βάιντα. Το ντεμπούτο της ήταν το “An Evening at Abdons“ (1975) και η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της το “Provincial Actors“ (1978), που απέσπασε και το Διεθνές Βραβείο των Κριτικών στο Φεστιβάλ Καννών το 1980.
Το «Europa Europa» (1990) ήταν υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερου Σεναρίου και για Χρυσή Σφαίρα. Η Χόλαντ είχε άλλη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1985 με το «Angry Harvest».
Συνεργάστηκε με τον Κριστόφ Κιζλόφσκι στο σενάριο της τριλογίας «Three Colours» (1993). Το 2008, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Νέας Υόρκης την τίμησε με μια αναδρομή σε όλες τις ταινίες της.


Φιλμογραφία


W Ciemnosci – Νικώντας το σκοτάδι(2012)         
Copying Beethoven - Αντιγράφοντας τον Μπετόβεν (2006)                                 
Washington Square - Η Κληρονόμος (1997)                                 
Total Eclipse - Καταραμένη Σχέση (1995)                         
The Secret Garden - Ο Μυστικός Κήπος (1993)                           
Europa Europa (1992)         Σεναριογράφος                   
To Kill a Priest - Υπόθεση Δολοφονίας (1988)     
Bittere Ernte (1986) 
                         
Βραβεία και διακρίσεις

Υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας 2012 (Πολωνία)

Επίσημη Συμμετοχή Φεστιβάλ Τορόντο 2011

Επίσημη Συμμετοχή Φεστιβάλ Τελλουρίντ 2011

Βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας Γιολάντα Ντιλέβσκα - Camerimage

Βραβείο Καλύτερης Ταινίας – Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφους της Πολωνίας 2012

Βραβείο Κοινού – Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου St. Louis

Βραβεία Καλύτερου Ά Ανδρικού Ρόλου, Καλύτερης Φωτογραφίας, Β’ Γυναικείου Ρόλου – Πολωνικά Βραβεία Κινηματογράφου 2012

Υποφιότητα για Βραβεία Καλύτερων Κοστουμιών, Σκηνοθεσίας, Καλυτερης Μουσικής, Παραγωγής & Σεναρίου – Πολωνικά Βραβεία Κινηματογράφου 2012
Υποψήφια για Βραβείο Κριτικών – Βραβεία Broadcast Film Critics Association

Υποφιότητα για Βραβείο Κοινού – Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Δουβλίνου 2012

Υποφιότητα για Βραβεία Μοντάζ, Ήχου, Καλύτερου Προσαρμοσμένου Σεναρίου-
Βραβεία Genie

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012

Polisse



Polisse

Σκηνοθεσία: Maïwenn
Σενάριο: Emmanuelle Bercot
Φωτογραφια: Pierre Aïm
Μονταζ: Laure Gardette
Μουσική: Stephen Warbeck
Παιζουν: Naidra Ayadi, Karin Viard, Joey Starr , Marina Foïs , Nicolas Duvauchelle και Maïwenn
Χρονολογία παραγωγής 2011
Χώρα παραγωγής ΓΑΛΛΙΑ
Γλώσσα ΓΑΛΛΙΚΑ
Εικόνα ΕΓΧΡΩΜΗ
Διάρκεια  127'

Ημερομηνια εξόδου στις Ελληνικες αιθουσες  13 Σεπτεμβρίου 2012

Διακρίσεις:
Φεστιβαλ Καννων : Ειδικο βραβείο της επιτροπής
Cesar καλυτερης πρωτοεμφανιζόμενης ηθοποιου στην Naidra Ayadi
Cesar καλυτερου μονταζ για γαλλόφωνη ταινια : Laure Gardette



Ενα κοριτσάκι ομολογεί στους αστυνομικούς πως ο μπαμπάς της την παρενοχλεί σεξουαλικά. Αλλη μια υπόθεση ανοίγει για την ομάδα προστασίας ανηλίκων ενός αστυνομικού τμήματος στο Παρίσι: δουλειά τους είναι να παίρνουν καταθέσεις από παιδιά, να ανακρίνουν ύποπτους γονείς και να ανακαλύπτουν την αλήθεια μεταξύ παιδικής φαντασίας και ζοφερής πραγματικότητας. ; Η Μελίσσα, είναι μια φωτογράφος του Υπουργείου Εσωτερικών που θα αναλάβει να καταγράψει και να εικονογραφήσει τη μονάδα. Η καθημερινότητα για τους αστυνομικούς στη μονάδα προστασίας ανηλίκων, περιλαμβάνει τη σύλληψη παιδεραστών, ανήλικων πορτοφολάδων, την ανάκριση βίαιων γονέων, και ταυτόχρονα το ανεξέλεγκτο γέλιο στις πιο ακατάλληλες στιγμές. Να γνωρίζουν ότι τα χειρότερα υπάρχουν πραγματικά εκεί έξω και να μπορούν να ζουν με αυτά. Πως ισορροπούν οι ίδιοι τις προσωπικές ζωές τους μέρα με τη μέρα όμως; Η Μαϊγουέν Λεμπεσκό σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί σε μια αστυνομική ντραμεντί με βαθιά συγκινητική και ρεαλιστική ντοκιμαντερίστικη ματια, για μια ομάδα ανθρώπων που ζει και εργάζεται ξέροντας πως το Κακό υπάρχει εκεί έξω. Απάνθρωπα εγκλήματα, ασυγκράτητα γέλια σε παράδοξες στιγμές και αθώα παγωμένα παιδικά βλέμματα, όλα συνυπάρχουν σε αυτό το σπλαχνικής ματιάς φιλμ που κέρδισε στο πρόσφατο Φεστιβάλ Καννών το Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής.




Μια συζήτηση με τη Maïwenn

Γιατί αποφασίσατε να κάνετε μια ταινία για τη μονάδα προστασίας ανηλίκων;

Έτυχε να δω ένα σχετικό ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση που με συγκίνησε βαθιά. Την επόμενη μέρα, ήρθα σε επικοινωνία με το κανάλι και ζήτησα τα στοιχεία επικοινωνίας του σκηνοθέτη.
Πριν αρχίσω να γράφω το σενάριο, ένοιωσα την ανάγκη να μάθω και να κατανοήσω την καθημερινότητα των αστυνομικών του τμήματος αυτού. Ήθελα να περάσω χρόνο μαζί τους, να τους ακούσω, να δω πως ζούνε. Ήταν δύσκολο, αλλά σιγά σιγά ένοιωθα άνετα να περιφέρομαι στο χώρο, να κρατάω σημειώσεις, να απορροφώ όσο το δυνατό περισσότερη πληροφορία μπορώ.

Πόσο επηρέασε το σενάριο σας ο χρόνος που περάσατε εκεί;

Ότι έγραψα βασίστηκε σε ιστορίες τις οποίες είδα πραγματικά να συμβαίνουν ή που μου διηγηθήκαμε. Άλλαξα ορισμένα στοιχεία, αλλά κανένα από αυτά δεν τα επινόησα εγώ. Ήθελα επίσης, να τονίσω ότι ασχολούνται με μια υπόθεση όσο ο κατηγορούμενος είναι υπό κράτηση, και δεν μαθαίνουν απαραίτητα πάντα τι απογίνονται μετά. Τους είναι αναγκαίο να ασχολούνται με όλα πολύ γρήγορα και να μη συνδέονται συναισθηματικά. Ήμουν αποφασισμένη να μην αφήσω το κοινό να δει τι γίνεται με τους κατηγορούμενους, γιατί ούτε οι ίδιοι αστυνομικοί του τμήματος δε το γνωρίζουν.

Υπάρχει πολύ έντονο το αίσθημα της συντροφικότητας μεταξύ των αστυνομικών...

Ναι, ήταν πολύ ενδιαφέρον, το γεγονός ότι ολόκληρη η μονάδα λειτουργούσε σαν οικογένεια. Περνούν όλη τους τη μέρα μαζί, τρώνε πρωινό μαζί, βγαίνουν για μπύρα μετά τη δουλειά μαζί... Πολλές φορές βέβαια υπάρχουν εντάσεις λόγω διαφωνιών ή ερωτικών συγκρούσεων. Μην ξεχνάτε ότι πολλοί αξιωματικοί είναι γυναίκες και πρέπει να αποδεικνύουν την αξία τους.

Υπονοείτε επίσης σε πολλά σημεία ότι κάποιοι ανώτεροι αξιωματούχοι έχουν επιδείξει δειλία σε περιπτώσεις δύσκολων υποθέσεων και βαριά κατηγορουμένων.

Ναι ισχύει. Πρόκειται για συγκεκριμένο περιστατικό που συνέβη πριν δέκα χρόνια και μου το διηγήθηκαν οι ίδιοι οι αστυνομικοί. Ήταν μια υπόθεση για έναν άντρα με ισχυρή θέση. Βίαζε επανειλημμένα την κόρη του, και ωστόσο γλύτωσε λόγω των διασυνδέσεων και της δύναμης που είχε. Ακόμη κι όταν οι ανώτατοι αξιωματούχοι διαβεβαιώνονυ ότι αυτό ανήκει στο παρελθόν και δεν πρόκειται να ξανασυμβεί στο παρόν, δε θα ήταν αληθεια να πω ότι όλοι οι κατηγορούμενοι έχουν ίση αντιμετώπιση.

Η ταινία βασίζεται πολύ στους χαρακτήρες. Πως τους σκιαγραφήσατε;

Σε αντίθεση με τις υποθέσεις που είναι αληθινές, οι χαρακτήρες είναι φανταστικοί. Η Εμμανουέλ Μπερκό κι εγώ, γράψαμε κάτι σαν βίβλο για τον κάθε χαρακτήρα με βιογραφικά στοιχεία και προσωπικότητας, όπως και λεπτομέρειες για τις σχέσεις του με κάθε άλλο συνάδελφο του. Ήταν κάτι που βοήθησε πάρα πολύ και τους ηθοποιούς.

Μεταβαίνετε απότομα από σπαραξικάρδιες σκηνές σε αστείες.

Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να μπορεί κανείς να γελάει με τραγικά γεγονότα για να μπορεί να τα αντέξει. Κι όπως έχω ξαναπεί, είναι ο μόνος τρόπος για τους αξιωματικούς της μονάδας να μπορούν να ζουν.

Σας ενέπνευσαν συγκεκριμένες ταινίες;

Ναι, φυσικά, καταρχήν νομίζω ότι έχω παρακολουθήσει όλες τις αστυνομικές ταινίες που υπάρχουν γαλλικές και μη, αλλά νομίζω βρήκα πραγματική έμπνευση στα ντοκιμαντέρ του Βιρζίλ Βερνιέρ. Μιλώντας γενικά, θεωρώ ένα κακό ντοκιμαντέρ, πολύ καλύτερη πηγή έμπνευσης από μία καλή ταινία. Με βοηθάει πάρα πολύ στο γράψιμο, να γνωρίζω ότι τα γεγονότα είναι αληθινά, ότι έχουν συμβεί πραγματικά.

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012

Ο χορός των κατασκόπων


Σκηνοθεσία: Τζέιμς Μαρς.
Πρωταγωνιστούν: Κλάιβ Όουεν, Άινταν Γκίλεν, Μπριτ Μπρέναν, Ντέιβιντ Ουίλμοντ, Γκίλιαν Άντερσον.


Η οικογένεια Μακ Βέι ζει στο Μπέλφαστ και όλα της τα μέλη είναι  προσκείμενα στον IRA. Η μητέρα θα κατηγορηθεί για απόπειρα βομβιστικής επίθεσης στο Λονδίνο και θα συλληφθεί. Η ποινή της είναι 25 χρόνια φυλάκιση. Για να την αποφύγει θα πρέπει να δεχτεί την πρόταση που της κάνει ένας αξιωματικός της αγγλικής ΜΙ5. Να κατασκοπεύει τους ίδιους της τους συντρόφους.
Επιλέγει την επιστροφή στην οικογένειά της, αλλά κινεί τις υποψίες όταν μια μυστική επιχείρηση του αδελφού της ναυαγεί, θέτοντας παράλληλα σε κίνδυνο ολόκληρη την οικογένειά της.
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα φροντισμένο σε όλα του τα επίπεδα δραματικό κοινωνικό θρίλερ, που συνδυάζει αποτελεσματικά την ατομική, υπαρξιακή τραγωδία με την κοινωνική. Ο σκηνοθέτης, δίχως στιγμή να χάνει τον ιδεολογικό του άξονα, δίνει έμφαση στο πλάσιμο των χαρακτήρων και στις μεταξύ τους σχέσεις.
Έντιμη και με «καθαρό» λόγο ταινία, που επαναφέρει στο προσκήνιο το μέγιστο κοινωνικό πρόβλημα των Ιρλανδών. Η ταινία βασίζεται σε βιβλίο του Τομ Μπράντλι, ο οποίος έχει γράψει και το σενάριο.

Χαρηκα που σε γνώρισα