Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΟΔΗΓΗΣΗΣ (LEARNING TO DRIVE) 13 Αυγούστου στους κινηματογράφους

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΟΔΗΓΗΣΗΣ
LEARNING TO DRIVE
της Ιζαμπέλ Κοϊξέ



Η υποψήφια για Όσκαρ Πατρίσια Κλάρκσον και ο βραβευμένος με Όσκαρ Μπεν Κίνγκσλεϋ πρωταγωνιστούν σ’ αυτή τη γλυκιά κωμωδία «ενηλικίωσης» για ένα άσπονδο ζευγάρι που βοηθούν ο ένας τον άλλον να ξεπεράσουν τα εμπόδια της ζωής.

 People’s Choice Award
2nd Place

Επίσημη συμμετοχή
Διεθνές φεστιβάλ Κιν/φου Εδιμβούργου


  
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 13 Αυγούστου 2015

Διάρκεια: 90’

ΣΥΝΟΨΗ

Η Γουέντι είναι μια συγγραφέας που ο σύζυγος της μόλις την εγκατέλειψε για μια νεότερη γυναίκα- ο Νταρβάν είναι ένας γλυκομίλητος ταξιτζής από την Ινδία που είναι έτοιμος να παντρευτεί με προξενιό. Καθώς η Γούεντι προσπαθεί να κερδίσει και πάλι την ανεξαρτησία της, συναντά ένα εμπόδιο ιδιαίτερα κοινό στους Νεοϋρκέζους: δεν ξέρει να οδηγεί. Θα προσλάβει τον Νταρβάν για να της μάθει, κι όσο εκείνος της δείχνει πως να κρατά το τιμόνι, εκείνη του δείχνει πως να προσεγγίζει τις γυναίκες. Μία απρόσμενη φιλία τους φέρνει κοντά στη χαρά, το χιούμορ και την αγάπη που βρίσκεις όταν ξεκινάς τη ζωή σου από την αρχή.

Λίγα λόγια για την παραγωγή
Οι καλές ιστορίες είναι μεταδοτικές. Τέτοια ήταν η περίπτωση της ιστορίας που δημοσιεύτηκε στο New Yorker, από τη συγγραφέα Κάθα Πόλιτ, για τα μαθήματα οδήγησης που ξεκίνησε στα 40 της.
Η παραγωγός Ντάνα Φρίντμαν, που μόλις είχε χωρίσει, αναγνώρισε κομμάτια του εαυτού της στη γυναίκα που προσπαθούσε να επεκτείνει τους ορίζοντες της. Η ίδια αναφέρει «Ονειρευόμουν αυτή την ταινία για εννιά χρόνια. Πίστευα τόσο πολύ σ’ αυτήν που είχε γίνει αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μου. Για καλή μου τύχη, βρέθηκαν πολλοί άνθρωποι στην πορεία που συμμερίστηκαν τη σκέψη μου.»
Η Φρίντμαν ήταν ο άνθρωπος που έφερε την Πατρίσια Κλάρκσον για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η Κλάρκσον αναφέρει «Έχω αγαπήσει την ιστορία της Γουέντι και του Ντάρβαν για περισσότερα από 7 χρόνια. Με άγγιξε, με επηρέασε. Δε με άφηνε- ήθελα να κάνω την ταινία».
Όταν η Κλάρκσον έλαβε το σενάριο, τελείωνε τα γυρίσματα του Elegy.  Ένα από τα τελευταία της βράδια εκεί (και μετά από αρκετή σαμπάνια), ανέφερε στο Μπεν Κίνγκσλεϊ πόσο θα ήθελε να ξαναδουλεψει με την Ιζαμπέλ Κοϊξέ. Μήνες αργότερα, της έδωσε το σενάριο σε ένα δείπνο. Η Κοϊξέ θυμάται: «Το βρήκα υπέροχο. Συγκινητικό κι αστείο ταυτόχρονα. Συνήθως δε μπορώ να σκηνοθετήσω σενάρια που έχει γράψει κάποιος άλλος- η μόνη φορά που το έκανα ήταν στο Elegy. Αλλά το συγκεκριμένο με άγγιξε προσωπικά».
Η ίδια η Κοϊξέ δεν έμαθε να οδηγεί μέχρι που όπως αναφέρει η ίδια «Είχα μεγαλώσει πολύ. Ήταν κάτι που έκαναν οι άλλοι. Ξαφνικά γίνεσαι μητέρα. Ξαφνικά βρίσκεσαι με ένα τύπο από του Εκουαδόρ που σου μαθαίνει να οδηγείς στο Λος Άντζελες».
Η Κλάρκσον έδωσε το σενάριο στο Μπεν Κίνγκσλεϊ όπως του είχε υποσχεθεί. «Οι επιλογές μου είναι συνήθως ενστικτώδεις με βάση τους ηθοποιούς, το σκηνοθέτη και το σενάριο. Όταν παίρνεις μια απόφαση έτσι επιβεβαιώνεσαι στα γυρίσματα, αυτή τη φορά όμως επιβεβαιώθηκα από την καθημερινότητα. Στον απόηχο της 11ης Σεπτεμβρίου, ήταν οι Σιχ οδηγοί ταξί που έκλεισαν τα ταξίμετρα και πήγαιναν τον κόσμο όπου ήθελε να πάει. Όταν το άκουσα, μια φωνή μέσα μου είπε «Φυσικά». Μετά τον ανεμοστρόβιλο Σάντι, ήταν οι Σιχ που πήγαιναν ρύζι με κάρι στους πληγέντες- «φυσικά». Όλα με οδηγούν στην απόφαση να θέλω να διηγηθώ την ιστορία του Νταρβάν».

Το καστ
Μία από τις πιο αξιοσέβαστες ηθοποιούς σήμερα, η Πατρίσια Κλάρκσον ήταν υποψήφια για Όσκαρ κι έχε αποσπάσει Βραβείο Έμμυ για τις ερμηνείες της. Το 2003, η ερμηνεία της στο Το Γλυκό στο Τέλος (Pieces of April) της χάρισε υποψυφιότητες στα Βραβεία Όσκαρ, στις Χρυσές Σφαίρες, τα SAG και Independent Spirit.
Το 2011, εμφανίστηκε στην ανθολογία πέντε ταινιών μικορύ μήκους Five, που σκοπό είχαν την ευαισθητοποίηση για τον καρκίνο του στήθους, και την σκηνοθεσία ανέλαβαν οι Τζένιφερ Άνιστον, Αλίσια Κις, Ντεμί Μουρ, Πάτυ Τζένκινς και Πενέλοπε Σφίρις.
Το 2006, εμφανίστηκε στην τηλεοπτική σειρά του HBO Six Feet Under, για το οποίο βραβεύτηκε με Έμμυ δύο φορές το 2002 και 2006.
Το Δεκέμβριο του 2014, η Κλάρκσον επέστρεψε στο Μπρόντγουαιη για να πρωταγωνιστήσει στο The Elephant Man, στο πλάι του Μπράντλεϋ Κούπερ, και η ερμηνεία της της χάρισε μια υποψηφιότητα στα Βραβεία Tony.

Βραβευμένος με Όσκαρ, δύο Χρυσές Σφαίρες και δύο Βραβεία BAFTA για την ερμηνεία του ως Γκάντι, ο Μπεν Κίνγσκλεϊ συνεχίζει να μαγεύει το κοινό μέχρι σήμερα.
Ο Κίνγκσλεϊ ήταν επίσης υποψήφιος για Όσκαρ για τα Bugsy (1991), Sexy Beast (2000) και Σπίτι από άμμο και ομίχλη(2003).  Τα Βραβεία των Κριτικών του Λονδίνου τον ονόμασαν Βρετανό Ηθοποιό της Χρονιάς με αφορμή την πρηγούμενη ταινία της Ιζαμπέλ Κοϊξε Η Ελεγεία ενός Έρωτα (Elegy).

Η σκηνοθέτιδα
            Η Ιζαμπέλ Κοϊξέ ξεκίνησει να σκηνοθετεί όταν έλαβε σα δώρο μία κάμερα 8mm σε πολύ μικρή ηλικία. Αφού τελείωσε τις σπουδές της στην ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, ξεκίνησε να εργάζεται στο χώρο της διαφήμισης και να γράφει κείμενα για διαφημιστικά σποτ. Ίδρυσε τη δική της εταιρία παραγωγής το 2000, τη Miss Wasabi Films.  Το 1988 έκανε το ντεμπούτο της ως σεναριογράφος και σκηνοθέτης με την ταινία Demaisiado viejo para morir joven, για την οποία υπήρξε υποψήφια για Βραβείο Goya Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη.
            Το 1996, έκανε την πρώτη της αγγλόφωνη ταινία:  Όσα δε σου είπα ποτέ (Things I Never Told You). Η Κοϊξέ έλαβε τη δεύτερη υποψηφιότητα της στα Goya για Καλύτερο Σενάριο. Επέστρεψε σε ισπανικό σενάριο το 1998 με το Σ’αυτούς που αγαπούν (A los que aman).
            Η διεθνής καταξίωση ήρθε με το Ζωή Χωρίς Εμένα (My Life Without Me), το 2003, που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Βερολίνου την ίδια χρονιά. Η Κοϊξέ συνέχισε να συνεργάζεται με την πρωταγωνίστρια της Σάρα Πόλεϋ και στην επόμενη ταινία της Η μυστική ζωή των λέξεων (The Secret Life of Words), το 2005. Η ταινία απέσπασε τέσσερα Βραβεία Goya: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Παραγωγής και Σεναρίου.
            Το 2005, μαζί με άλλους 18 σκηνοθέτες παρέδωσαν το φιλόδοξο Paris, je t’aime, στο οποίο κάθε σκηνοθέτης εξερευνούσε διαφορετικό μέρος του Παρισιού. Η Κοϊξέ ολοκλήρωσε και εξαιρετικά ντοκιμαντέρ όπως το Αόρατοι (Invisibles), που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ του Βερολίνου το 2007, και το Viaje al corazón de la tortura,που γυρίστηκε στο Σεράγεβο κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων.
            Το 2008 κυκλοφόρησε Η ελεγεία ενός έρωτα (Elegy).  Βασισμένη σε μυθιστόρημα του Φίλιπ Ροθ, η ταινία προβλήθηκε στο 58ο Φεστιβάλ Βερολίνου. Το 2009 προβλήθηκε το Map of the Sounds of Tokyo στο Φεστιβάλ Καννών.
            Το 2011, προβλήθηκε στο τμήμα Berlinale Specials του Φεστιβάλ Βερολίνου το ντοκιμαντέρ  Escuchando al juez Garzón, στο οποίο ο συγγραφέας Μανουέλ Ρίβας παίρνει συνέντευξη από το δικαστή Μπαλτασάρ Γκαρθόν. Η ταινία απέσπασε Βραβείο Goya Καλύτερου Ντοκιμαντέρ.  
            Το 2012, η Κοϊξέ ολοκλήρωσε το Ayer no termina nunca, που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Βερολίνου και ήταν η Ταινία Έναρξης για το Φεστιβάλ της Μάλαγα. Την ίδια χρονιά ολοκλήρωσε το αγγλόφωνο Another Me με τους Σόφι Τέρνερ, Ρις Ιφάνς και Τζόναθαν Ρις Μάγιερς.
            Μετά τα Μαθήματα Οδήγησης (Learning to Drive) (Βραβείο Κοινού, 2η θέση- Peoples Choice Award, Φεστιβάλ Τορόντο),σκηνοθέτησε το Nadie Quiere la Noche, Ταινία Έναρξης για το 66ο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Φιλμογραφία


Nadie Quiere la Noche (2015)                           
Learning to Drive - Μαθήματα Οδήγησης (2014)                          
Another Me (2013)              
Ayer no Termina Nunca (2013)      
Map of the Sounds of Tokyo - Ο Χάρτης των Ηχων του Τόκιο (2009)
Elegy - Ελεγεία ενός Ερωτα (2008)  
Invisibles - Αόρατοι (2007)                               
Paris, Je t`Aime (2006)
The Secret Life of Words - Η Μυστική Ζωή των Λέξεων (2005)
My Life Without Me - Ζωή Χωρίς Εμένα (2003)
A Los Que Aman - Σ`Αυτούς που Αγαπούν (1998)

Cosas que Nunca te Dije - Οσα Δεν Σου Είπα Ποτέ (1996)

Δεν υπάρχουν σχόλια: